Dla Ziemi

Od listopada 2021 zacząłem używać 4-warstwowych ekologicznych chusteczek higienicznych, które można kupić np. w sklepie Biedronka. Użycie chusteczek Queen eco-friendly pozwala chronić zasoby leśne i ograniczyć obciążenie środowiska naturalnego, wykazując znacznie mniejszy ślad środowiskowy. Dodatkowo, opakowanie chusteczek ekologicznych wykonane jest z kartonu, w 100% z surowców z recyclingu, w przeciwieństwie do stadardowych chusteczek, które pakowane są w plastik. Zachęcam i Was do takiego działania.

Innym moim działaniem proekologicznym, które podejmuję od pewnego czasu, jest wyrzucanie zużytych baterii do specjalnego pojemnika w sklepie LIDL. Zachęcam i Was do takiego działania.

Od dłuższego czasu przeterminowane leki wyrzucam do specjalnego pojemnika znajdującego się w aptece. Zachęcam i Was do takiego działania.

Kontynuując moje proekologiczne podejście do życia, w grudniu 2020 zacząłem kupować dwudaniowe obiady do pojemników szklanych wielokrotnego użytku, zamiast jednorazowych plastikowych oferowanych przez bistro. Zachęcam i Was do podobnego działania.

Innym moim działaniem, które można zakwalifikować jako proekologiczne, jest zamiast wyrzucać niepotrzebne ubrania na śmietnik, darowanie ich bezdomnym w sosnowieckim ośrodku opiekuńczym przy ulicy Piotrkowskiej 19 lub mieszkańcom domu pomocy społecznej przy ulicy Jagiellońskiej 2 do dalszego wykorzystania. Robię tak od kilku lat. Zachęcam i Was do podobnego działania.

W ramach moich działań ekologicznych od kilku lat zbieram plastikowe zakrętki z różnych butelek. W tym celu jeden z pojemników na odpady w domu przeznaczony mam właśnie na zakrętki. Gdy pojemnik ten jest pełny, zawożę nakrętki do schroniska dla zwierząt w Sosnowcu Milowicach, gdzie trwa całoroczna ich zbiórka. Dzięki recyklingowi nakrętek schronisko to pozyskuje środki na swoją działalność.

Kontynuując moje proekologiczne podejście do życia, od września 2020 zamiast plastikowej zacząłem używać bambusowej szczoteczki do zębów Humble Brush szwedzkiej firmy The Humble Co. Zachęcam i Was do podobnego postępowania.

W październiku 2019 otrzymałem od Taty w prezencie karmnik. Film przedstawia przykładowe ptaki, które odwiedzają mój karmnik na balkonie - w filmie występują sikory bogatki, sroka, oraz wróble lub/i mazurki. Te ostatnie są bardzo podobne i ciężko je tutaj zidentyfikować.

Kontynuując moje proekologiczne podejście do życia, w marcu 2020 zdecydowałem, że od teraz będę kupował wyłącznie jaja ekologiczne pochodzące od kur mających dostęp do wolnego wybiegu i karmionych ekologicznymi paszami. Chów taki pozwala utrzymywać kury w ich naturalnym środowisku, zapewniając ich dobrostan i chroniąc przyrodę.

W grudniu 2019 postanowiłem, że od teraz będę kupował wyłącznie papier toaletowy wyprodukowany z makulatury. Dodatkową zaletą jest to, że papier makulaturowy jest sprzedawany na sztuki, czyli bez zbędnego opakowania foliowego.

W listopadzie 2019 dowiedziałem się, że do McDonald's można przychodzić z własnym kubkiem wielokrotnego użytku, aby napić się kawy lub herbaty. Dlatego kontynuując moje proekologiczne podejście do życia, zacząłem tak właśnie robić rezygnując z jednorazowych papierowych kubków i plastikowych pokrywek, które strasznie zaśmiecają planetę.

W listopadzie 2019 moja partnerka zainteresowała mnie workami na żywność wielokrotnego użytku, wykonanymi z materiału podobnego do firanek, które niezwłocznie zakupiłem w sklepie Kaufland w cenie 6zł za 4 sztuki i zacząłem używać zamiast jednorazowych woreczków plastikowych tzw. zrywek.

Kontynuując moje działania proekologiczne, w sierpniu 2019 zakupiłem siatkę z tkaniny i obecnie używam jej na zakupy zamiast plastikowych toreb. Zachęcam Was do podobnego postępowania.

W sierpniu 2019 postanowiłem, że na siłownię będę zabierał wodę w butelce szklanej wielokrotnego użytku, a nie jak do tej pory w butelkach plastikowych.

Film przedstawia ptaki, których życie uwieczniłem w dniach 21-23 czerwca 2019 w ogrodzie moich rodziców w Stanisławiu Górnym. W filmie występują: sikory bogatki, mazurki, kos, sierpówki, zięby, szpak, dzięcioł duży, grubodziób i sójka.

Po 7 latach od mojej przygody z gołębiem, który potrzebował pomocy, wiosną 2019 po raz drugi spotkało mnie coś takiego w życiu.
W dniu 12 kwietnia 2019 moja partnerka wychodząc z pracy spotkała na trawniku gołębia, który potrzebował pomocy, więc przywiozła go z Dąbrowy Górniczej do mnie do Sosnowca. Gołąb pokonał samochodem trasę 14km. Postanowiliśmy zabrać go do Pogotowia Leśnego w Mikołowie dla dzikich zwierząt. Gołąb pokonał samochodem kolejne 26km, czyli razem przejechał autem 40km. Pan Jacek Wąsiński, który prowadzi Pogotowie Leśne w Mikołowie, stwierdził, że gołąb ma złamane oba skrzydła i niestety z tego powodu już nie będzie latał. Gołąb znajdzie opiekę w Leśnym Pogotowiu, gdzie będzie przebywał do końca swego życia. Oto strona Leśnego Pogotowia w Mikołowie, do którego zwróciłem się o pomoc dla rannego gołębia: WWW.lesnepogotowie.pl

W dniu 14 grudnia 2018 w trakcie szczytu klimatycznego COP24 wybrałem się do Katowic pod Spodek, aby zademonstrować przeciwko stosowaniu węgla.

Latem 2018 napisałem do biura McDonald's w Warszawie, aby zaprzestać dodawania ketchupu do każdego zamówienia klientów restauracji, ponieważ wiele nieotwartych niewykorzystanych saszetek z ketchupem ląduje w koszu na śmieci i po prostu zaśmieca planetę. Wcześniej ketchup w McDonald's był dawany na wyraźne żądanie klienta. Nie otrzymałem żadnej odpowiedzi, więc wiosną 2019 napisałem do Greenpeace i opisałem problem, że McDonald's zaśmieca Ziemię. Organizacja ta odpisała mi, że działa w formie kampanijnej, w związku z tym nie ma wystarczającej ilości pracowników, aby zająć się tym problemem... Dopiero pod koniec 2022 roku ktoś w tej firmie wreszcie podjął mądrą decyzję i obecnie w kioskach samoobsługowych przy składaniu zamówienia każdy musi wybrać, czy chce z ketchupem czy bez.

W listopadzie 2017 całe oświetlenie żarowe w mieszkaniu wymieniłem na ledowe, także w takich miejscach jak lodówka i okap kuchenny.

W dniu 28 lipca 2017 zakupiłem w sklepie IKEA trzy pojemniki na śmieci. Następnego dnia wydrukowałem w drukarni naklejki na kosze z oznaczeniami rodzajów odpadów. Od tego momentu zacząłem segregować śmieci, które są efektem ubocznym mojego życia.

We wrześniu 2015 wraz z moją partnerką uczestniczyłem w porządkowaniu nowych wybiegów dla psów w schronisku dla zwierząt w Sosnowcu Milowicach. Organizatorem tej społecznej aktywności była spółka Arcelor Mittal z Dąbrowy Górniczej.

Ten film o ptakach wodnych nakręciłem na sosnowieckim terenie rekreacyjnym Stawiki późną jesienią 2012. Na moim filmie można zobaczyć między innymi łabędzie, różne rodzaje kaczek, mewy i inne. Film ten dedykuję mojej babci Władysławie, z którą jeszcze w roku 2010 spacerowaliśmy wokół tego stawu i obserwowaliśmy te ptaki.

O godz. 7.30 rano dnia 22 maja 2012 roku na parkingu, pod samochodem mojej dziewczyny, zauważyliśmy gołębia całego w ropie naftowej. Postanowiliśmy mu pomóc i zabraliśmy go do weterynarza od dzikiego ptactwa. Doradził on wytrzeć go całego ręcznikami papierowymi, następnie ręczniki papierowe natrzeć oliwą i w dalszym ciągu próbować zetrzeć z gołębia ropę, a na koniec wykąpać go w ciepłej wodzie i szarym mydle. Weterynarz zastrzegł, że ptak może nie przeżyć tych operacji.
Film ten przedstawia czwartą z kolei kąpiel gołębia, którego upierzenie wygląda coraz lepiej. Po pierwszej wanna była cała czarna. Przy każdej kąpieli ściągamy z niego kolejną partię ropy. Karmimy go pszenicą ze sklepu zoologicznego, dostaje też węgiel przeciwko zatruciu związkami toksycznymi. Zakupiliśmy w Internecie także płyn odtłuszczający Dishmate firmy Earth Friendly Products, który jest wykorzystywany przez organizacje ekologiczne do czyszczenia ptactwa zabrudzonego na skutek katastrof ekologicznych jak np. wyciek ropy z tankowca.
Cały czas mamy nadzieję, że gołąb będzie latał i wróci do życia w przyrodzie.

Film jest kontynuacją części pierwszej i przedstawia dalsze losy gołębia, którego rankiem 22 maja 2012 roku znaleźliśmy całego zalanego w ropie naftowej i wraz z moją dziewczyną postanowiliśmy mu pomóc.
Po tym gdy gołąb sam wyfrunął z pudełka, w którym go trzymaliśmy, i następnie podfrunął na ławę, na parapet i na komodę, wiedzieliśmy już, że wszystko będzie dobrze. Postanowiliśmy, że szósta kąpiel będzie ostatnią, a następny cały dzień gołąb będzie miał swobodę poruszając się po całym pokoju, aby nabrał pewności siebie po przykrych przeżyciach.
O 7.30 rano dnia 27 maja 2012 wypuściliśmy go na wolność. Gołąb był z nami dokładnie 5 dni.
Cała przygoda z tym ptakiem, która może mi się już drugi raz w życiu nie przytrafić, opieka nad nim, obserwacja zachowań, próba życia w symbiozie z człowiekiem w jednym pokoju, przypomniała mi świetną książkę "Ptasiek" Williama Whartona opowiadającą o miłości do ptaków. Książkę, którą jako jedną z nielicznych przeczytałem od początku do końca, kilka razy.