|
Bobrek - pierwotnie młyn i karczma wzmiankowane w 1729 roku. Obok nich z czasem powstała wieś o tej samej nazwie. Z małej kilkuchałupowej wioski, zagubionej w leśnych ostępach puszczy Pakosznicy i nad dużymi naturalnymi stawami utworzonymi przez rozlewiska potoku Bobrek (niesłusznie nazwanego Płuczką, od roli jaką mu przyszło odgrywać), rozwinęła się dość gwałtownie osada przemysłowa z chwilą gdy w jej pobliżu odkryto pokłady węgla. Już w roku 1806 otworzono tu pierwszą kopalnię odkrywkową Jacek, nieco później drugą - Józef i w pobliżu trzecią kopalnię Edward. Kopalnia Józef trawiona pożarami została zatopiona w roku 1823. W 1822 roku wzniesiono w osadzie hutę cynkową, która była czynna do 1850 roku. Właścicielem jej był Szayer, który galman sprowadzał z kopalń w Bolesławiu i tu wytapiał cynk w oparciu o węgiel z kopalni Józef. Szayer wygasił cynkownię w 1829 roku, potem produkcja w tej hucie była dorywczo wznawiana przez różnych dzierżawców. Ponieważ kopalnie zaczęły przekształcać się w głębinowe, bardzo wiele kłopotów przysparzały górnikom liczne, rozmieszczone w okolicy naturalne zbiorniki wodne (stawy), z których woda przenikała do eksploatowanych chodników. Rozpoczęto więc prowadzenie dużych prac wodnych próbując osuszyć kopalnie, bijąc szyby wodne, budując tak zwany Kanał Henrykowski a także sztolnię osuszającą Cecylia. Były to największe tego typu inwestycje hydrologiczne w Zagłębiu Dąbrowskim. Niestety prace te naruszyły na trwale naturalne warunki hydrologiczne w okolicy. Olbrzymi błotnisty staw pod Bobrkiem istniał jeszcze tylko do roku 1850. Bobrek wchodził w skład gminy Niwka i razem z nią został włączony do Sosnowca w 1953 roku. Obecnie Bobrek należy do dzielnicy Niwka.
Źródło:
1. Jan Przemsza-Zieliński "Sosnowiec znany i... nieznany" (1992), Sowa-Press, Ekspres Zagłębiowski
2. "Sosnowiec. Obraz miasta i jego dzieje" (2016) ISBN 978-83-944689-2-7
|
