|
Niwka - wieś pod nazwą Niwki powstała na lewym brzegu Białej Przemszy (tereny dzisiejszego Jęzora) prawdopodobnie w XVI wieku. W 1581 r. była osadą rybacką wchodzącą w skład dóbr klimontowskich; należała do Jakuba Broniewskiego. Źródła niemieckie odnotowują jej istnienie w 1590 roku, informując o pracującym w niej młynie. W latach 20. XVII wieku, prawdopodobnie z powodu katastroficznej powodzi, która nawiedziła wieś, przeniesiono ją na nowe miejsce, na prawym brzegu Białej Przemszy i nazwano Nową Niwką (Niwka obecna). Mieszkało tu 13 rodzin. Dokument z 1687 r. informuje o 9 zagrodnikach z Niwki, 1 garncarzu, 2 młynarzach i 1 karczmarzu. Po Broniewskich właścicielami osady byli: Gosławscy, Mieroszewscy, Jacek Siemieński, Gustaw von Kramsta, a od 1890 r. Towarzystwo Kopalń i Zakładów Hutniczych Sosnowieckich. Około 1780 r. Niwka - leżąca przy szlakach handlowych i wodnych, wówczas już wieś targowa - otrzymała prawa miejskie. Akt ich nadania podpisał Józef Mieroszewski, ówczesny właściciel miasteczka. Należało ono do najmniejszych miast na ziemiach polskich. Stało tu 30 drewnianych domów, w tym gospodarczych, a mieszkało ok. 100 osób. Miasteczko było rozlokowane wokół rynku o kształcie równoległoboku. Do największych obiektów należały: jednokondygnacyjny murowany ratusz z wyraźnie wyeksponowanym dachem oraz karczma, częściowo podmurowana. Na jej zapleczu znajdowała się wozownia ze stajniami. W końcu XVIII wieku na rynku wzniesiono drewniane magazyny solne. Pierwotny układ urbanistyczny Niwki z dawną zabudową nie dotrwał do naszych czasów. 1801 roku władze pruskie pozbawiły Niwkę praw miejskich (od 1795 r. wchodziła w skład pruskiego Nowego Śląska).
Do 1840 r. istniał w Niwce, przy ujściu Białej Przemszy do Czarnej Przemszy, niewielki port rzeczny zwany przystanią. Wykorzystywano go m.in. do załadowywania galarów węglem. Tutaj Anglik Davny zbudował statek parowy, którym żeglowano po wodach Przemszy. Po rzece kursowały niewielkie statki handlowe, łodzie flisaków, wspomniane wyżej galary.
Od 1874 r. osada należała do gminy Górniczej. Przed I wojną światową włączono ją do gminy Zagórze, a w 1915 r. utworzono gminę Niwka z Dańdówką, Bobrkiem i Borem oraz koloniami Okrzei i Upadową. W latach 1926 - 1928 wybudowano Publiczną Szkołę Powszechną im. S. Żeromskiego (obecnie Szkoła Podstawowa nr 15). Stała się ona ośrodkiem życia kulturalno-oświatowego osady. Działał tu chór, amatorski teatr, miała siedzibę biblioteka i czytelnia. Według spisu z 1931 r. w Niwce mieszkały 5.752 osoby, a w całej gminie 10.928 osób. Przeważającą część mieszkańców stanowili robotnicy zatrudnieni w górnictwie i innych gałęziach przemysłu. W osadzie powstał wielosekcyjny Amatorski Klub Sportowy "Niwka", jeden z najstarszych klubów w regionie, działający do dnia dzisiejszego (pn. AKS "Górnik"). Jego protoplastą był klub "Korona" utworzony w 1917 r. W latach międzywojennych władze gminne konsekwentnie zabiegały o przyłączenie Modrzejowa (dzielnicy Sosnowca) do gminy i utworzenie na gruntach niwecko-modrzejowskich nowego miasta. Zdecydowanie sprzeciwiały się temu władze sosnowieckie, które z kolei wysuwały postulaty rozszerzenia przestrzeni miejskiej o tereny gminy Niwka. Podejmowane w XX wieku próby umiastowienia Niwki nie powiodły się. W 1947 r. Niwka otrzymała jedynie status gminy wiejskiej o miejskich uprawnieniach finansowych. Od 1953 r. jest dzielnicą Sosnowca.
Źródło:
1. Jan Przemsza-Zieliński "Sosnowiec znany i... nieznany" (1992), Sowa-Press, Ekspres Zagłębiowski
2. Marian Kantor-Mirski "Z przeszłości Zagłębia Dąbrowskiego i okolicy" (1931-32)
|
