Modrzejów - jego zaczątkiem była maleńka osada, która w nieznanym bliżej czasie wyrosła wśród odwiecznych borów w pobliżu ujścia rzeki Białej Przemszy do Czarnej. Zwała się wówczas Mrowisko. Pierwsza wzmianka o niej pochodzi z 1650 roku i znajduje się w kronikach Bractwa Różańcowego w Mysłowicach. W 1706 roku, za przyzwoleniem króla Augusta II Sasa, osada została przemianowana w miasto o nazwie Modrzewo (od nazwiska właściciela). Obecnej nazwy zaczęto używać od 1711 roku. Modrzejów był głównym skupiskiem ludności żydowskiej w Zagłębiu Dąbrowskim. Tutaj osiedlili się Żydzi wygnani przez Warszyckiego z Pilicy. W roku 1713 posiadali już kahał, synagogę i własny cmentarz. Według danych z 1849 roku w Modrzejowie mieszkało 310 Żydów, co stanowiło prawie 84% ogółu mieszkańców miasta. Modrzejów należał do dóbr sieleckich. Jego właścicielami byli: Jaroccy, Klajnerowie - Minorowie, Przybysławscy, Modrzewscy, Kabielscy, Tęgoborscy, Żulińscy, Grabińscy, Jordan hr. Stojewski, a od początku XIX wieku Niemcy: gen Schimrnelpfenig von de Oye, Ludwig Anhalt-Coeten von Pless, hrabina Szarlota von Vernigerode zu Stolberg i hr. Jan Renard (od 1856 roku). |